دست بردار

دست بردار از این هیکل غم

که ز ویرانی خویش است آباد

دست بردار که تاریکمو سرد

چون فرو مرده چراغ از دم باد

دست بردار زتو در عجبم

به در بسته چه میکوبی سر؟؟؟ نیست ، میدانی ، در خانه کسی، سر فرو میکوبی باز به در

زنده،اینگونه به غم،خفته ام در تابوت،حرفها دارم در دل، میگزم لب به سکوت

دست بردار که گر خاموشمم،با لبم هر نفسی فریاد است، میکشم پای بر این جاده ی پرست،میزنم گام بر این راه عبوس، پای پر آبله،دل پر اندوه از رهی میگذرم سر در خویش،میخزد هیکل من از دنبال،میرودسایدی من پیشاپیش

میروم باره خود،سر فرو،چهره بهم،با کسم کاری نیست،سر چه بندی به رهم؟؟

دست بردار!

چه سود آید بار؟

از چراغی که نه گرماش نه نور؟

چرا مید از دل تاریک کسی؟ که نهادنش سر زنده به گور ، میروم یک به راهیی مطرو

که فرو رفته به آنفاق سیاه،دست بردار از ین عابر مست،

یک طرف شو، منشین بر سر راه

الهی به امید تو نه به امید خلایق روزگار

خدا به همرات به سلامت

یادته؟؟؟؟؟؟؟

اینا رو تو برام مسیج کردی؟؟

یادته؟؟؟

راست گویی در عجبم که چه سودیت که تو عاشقم نبودی و نیستی

چه سود که در درون تو چیزی از دوست داشتن نبود

الهی شکر که از آزمودن چه چیزها یافت می کنی

عمیق ترین درد در زندگی مردن نیست،بلکه یخ بستن وجود آدم هاس و بستن چشم هاست.....

این حرفت هیچ وقت یادمه نمی ره